Բարև իմ սիրելի Ձմեռ Պապիկ: Ես այս տարի ինձ շատ խելոք եմ պահել: Ես օգնել եմ իմ սիրելի մայրիկին որ նա համեղ ուտեսներ պատրաստի: Այս տարին շատ վատն էր կորոնավիռուսի և պատերազմի պատճառով:Ես այս տարի ուզում եմ որ խաղաղություն լինի:Իմ կարծիքով այս 2021 տարին շատ լավն կլինի: Որ ես մեծանամ դառնամ ստիլիստ ես քո և ձյունանուշիկի համար կպատրաստեմ գեղեցին Ամանորյա հագուստներ: Ես քեզ շատ եմ սիրում:
Կենդանիների hամար ձմեռը ծանր շրջան է. և՜ ցուրտ է, և՜ կերն է քիչ: Սնունդ հայթայթելը խիստ դժվարանում է ոչ միայն խոտակերների, այլև գիշատիչների համար: Ավելի ծանր է միջատակերների վիճակը, քանի որ միջատները ձմռանն անհետանում են:Կենդանիները յուրովի են հարմարվել ձմեռելուն. շատ թռչուններ չվում են տաք երկրներ, սառնարյուն կենդանիների տեսակների մեծամասնությունը ձմռանը քուն է մտնում: Կենդանիների առանձին տեսակներ ձմռանը քնում են սովորականից շատ: Գորշուկներն իրենց բներից շաբաթներով դուրս չեն գալիս, իսկ արջերը որջերում անցկացնում են ամբողջ ցուրտ շրջանը:
Ձմեռային տեսանյութ
Ինչպես տոնել ամանորյա գիշերը
Խորհուրդ հայրիկներին.
Հայրիկներ ջան, դուք միայն պետք է օգնեք մայրիկներին և սովորեք խորոված պատրաստել:
Խորհուրդ մայրիկներին.
Մեր գեղեցկուհի մայրիկներ, անպայման դուք գցեք սեղան և որ խնդալու լինի, սովորեք պարել հնդկական:
Խորհուրդ երեխաներին
Չար երեխաներ, դուք միայն Ձմեռ Պապիկի համար ճերմակ սիրամարգ նվիրեք: Եվ շատ ուրախ եղեք այս Նոր Տարում:
Կար մի աղջիկ: Ամբողջ օրը նա սրինգ էր նվագում: Երբեմն այնքան արտասովոր էր լինում նրա նվագը, որ անցորդները կանգնում ու լսում էին: Աղջիկը նվագում էր երկնքի մաքրության, օվկիանոսի խորության, անտառի թարմության, մարդկանց և նրանց ցանկությունների, նրանց զգացմունքների ուժգնության և անկայունության մասին: Մի խոսքով` այն մասին, թե ինչպես էր ինքը պատկերացնում կյանքը: Սակայն մի օր մարդիկ սկսեցին պատմել նրան այն մասին, որ կյանքում ամեն ինչ բոլորովին էլ այնպես չէ, ինչպես ինքն է պատկերացնում:
Եվ հենց որ նա հավատաց մարդկանց, սրինգը դադարեց նվագել:
— Ինչո՞ւ չես ուզում նվագել, սրինգ, — հարցրեց տրտմած աղջիկը:
— Ոչ թե ես չեմ ուզում նվագել, դու այլևս չես լսում ինձ, — տխուր պատասխանեց սրինգը և լռեց:
Աղջիկը նստեց աթոռին և լաց եղավ: Ինչպե՞ս ապրել առանց սրինգի, չէ՞ որ դա միակ բանն էր, որ ինքը կարող էր անել:
— Մի տխրիր, — ասաց սրինգը, — դու դեռ լսո՞ւմ ես ինձ:
— Այո, — ասաց աղջիկը` ափով սրբելով արցունքները:
— Դե ուրեմն, կենտրոնացիր: Այս Սբ. Ծննդյան տոնին քո առջև կբացվի երկու աշխարհ. Աշխարհ` ուրիշ մարդկանց աչքերով և աշխարհ` քո աչքերով: Սակայն ապագա կյանքի համար դու պետք է ընտրես դրանցից մեկը: Եթե դու նախընտրես աշխարհն ուրիշ մարդկանց աչքերով, կդառնաս ունկնդիր, և քո կյանքի աղբյուրը միշտ կենտրոնացած կլինի ուրիշների կարծիքների վրա: Իսկ եթե նախընտրես աշխարհը քո աչքերով, ապա հնարավոր է, որ կրկին լսես ինքդ քեզ և կրկին նվագես: Սակայն ստիպված կլինես այլևս ոչ ոքի չլսել և անգամ` չսխալվել:
— Օ, որքան լուրջ է այդ ամենը, — ասաց աղջիկը և արագ վեր կացավ աթոռից:
Մի քանի օր անց եկավ Սբ. Ծննդյան տոնը: Տնեցիները հավաքվեցին հյուրասենյակում, սկսեցին քննարկել ինչ-որ բաներ, կատակել, վիճել: Սակայն աղջիկը նրանց չէր լսում: Նա խորհում էր, թե երկու աշխարհներից ո՞րն ընտրել: Եվ հանկարծ սեղանի շուրջ հավաքվածներից մեկը բարձրաձայն ասաց. «Ես չեմ կարող գրել այնպիսի պիեսներ, ինչպիսիք գրել է Շեքսպիրը: Սակայն իմ առավելությունն այն է, որ ես կարող եմ գրել իմ պիեսները»: Մեծահասակները ծիծաղեցին, իսկ աղջիկը պապանձվեց, որովհետև հասկացավ, որ յուրաքանչյուր մարդու առավելությունն այն է, որ միայն ինքն է այդպիսին: Եվ ինչ-որ վառ և արտասովոր բան ստեղծելու համար բոլորովին էլ պետք չէ լսել այլ մարդկանց, որովհետև յուրաքանչյուր մարդ ինքնին հրաշք է, և այդ հրաշքը թաքնված է հենց իր մեջ: Պարզապես շատերը ժամանակավորապես մոռացել են այդ մասին, և ահա` չգիտեն ինչ անել` ուրիշների խորհուրդներին հետևելուց բացի: Աղջիկը դուրս վազեց սենյակից, վերցրեց սրինգը, վերադարձավ հյուրասենյակ և բարձրացավ աթոռին:
— Ուշադրություն եմ խնդրում: Հիմա ես ձեզ համար կնվագեմ:
Մեծահասակները ժպտացին, ծափահարեցին: Ահա թե ինչ արտասովորն է իրենց դուստրը: Ինչ ինքնավստահորեն է պահանջում ուշադրություն իր հանդեպ, անգամ աթոռի վրա բարձրացավ: Իսկ երբ աղջիկը սկսեց նվագել, մեծահասակները լռեցին: Նրանց մտքով էլ չէր անցնում, որ այդ Սբ. Ծննդյան տոնին իրենց տանը տեղի էին ունենում իրական հրաշքներ: Հրաշքներ` իրենց աղջկա աչքերով:
Բարև, իմ քաջ զինվոր: Դու հիմա պաշտպանում ես մեր հայրենիքի սահմանները: Ես գիտեմ դու քո ընկերների հետ հիմա տանջանվում ես: Ես քո համար ամեն ինչ կանեմ, մենակ թե դու քո ընկերների հետ վերադարձիր, շատ եմ խնդրում: Ես քեզ շատ եմ սիրում, զինվոր, դու կարծես լրիվ իմ հայրենիքը լինես: Դուք մեր Հայաստանը փրկում եք: Այ դրա համար էլ մենք ձեզ կոգնենք: Իմ քաջ զինվոր, իմ ուժեղ զինվոր:
Ուժեղ Զինվորներին՝ Սոֆիից:
Ձյուն, փափուկ ձյուն, սպիտակ ձյուն,
Զգույշ իջիր դաշտերին,
Ծաղիկները մտել են քուն,
Հողն է նրանց անկողին:
Հանդարտ, կամաց իջիր այնպես,
Ծաղիկները չարթնանան,
Ծածկիր նրանց քնքուշ ու հեզ,
Զգույշ, զգույշ անսահման:
Ձյուն, փափուկ ձյուն, սպիտակ ձյուն,
Հանգիստ, խաղաղ իջիր վար,
Ծաղիկները մտել են քուն,
Ծաղիկները ցրտահար:
Գոյական — բժշկուհի, մայրիկ, հայրիկ, տատիկ, քույրիկ, պապիկ, եղբայր, ոստիկան, աղջիկ, տղա
Գոյական- շուն, կատու, ծաղիկ, ծառ, սեղան, մուկ, նկար սար, խոտ, ժուտիկ
Ածական-գեղեցիկ, կանաչ,սև, ուրախ, տշուր, սպիտակ, խելացի, ուժեղ, մանուշակագույն, կարմիր
թվական-տասը, ութ, միլիոն, հարյուր, երեսուն, հազար, հարյուր քսանհինգ, հիսունութ, վաթսուներեք, հազար տասը
Իմ մայրիկը շատ գեղեցիկ է:
Հայրիկս շատ ուժեղ է:
Մուկը ուտում է պանիր:
Ծառի տերևները կանաչել են:
Իմ ուրախ մայրիկը երեսուն տարեկան է:
Իմ տատիկը հիսունութ տարեկան է իսկ պապիկս վաթսուներեք:
Բարև իմ սիրելի ձմեռ: Ես շատ ուրախ եմ որ դու եկել ես: Այս տարին այդքան էլ լավը չէր, մենք շատ
դժվարություններ ունեցանք: Ես այս տարի ուզում եմ, որ ձյուն գա և ամենակարևորը ու այս նոր տարի մենք խաղաղ լինենք: Բայց ես մի դժվարություն ունեմ. ես չեմ սիրում տաք հագնվել և չեմ սիրում, երբ ես հիվանդանում եմ, որովհետև իմ դասերից շատ բան եմ բաց թողնում: Ես նաև սիրում եմ քո Ձմեռ Պապիկին և նրա թոռնիկ՝ Ձյունանուշիկին: Ես շատ եմ վախենում, որ իմ դասատուները հիվանդանան:Ես շատ եմ սիրում տոնածառ զարդարել և շատ եմ սիրում տոնածառի տակի նվերները: Եվ ես անհամբեր սպասում եմ, որ ինձ հյուր գան իմ սիրելի հյուրերը: Նաև ես անհամբեր սպասում եմ մեր դպրոցի Նոր Տարվա հանդեսին և շատ եմ ուզում ձյունից պատրաստել ձնեմարդ: Շատ-շատ եմ ուզում, որ իմ դպրոցի ընկերների հետ գնանք ձնագնդիկ խաղալու և սահնակ քշելու: Իմ ամենա՜-ամենա՜ սիրելի եղանակ, Ձմեռ:
Սոֆիից Ձմեռին
Զմրուխտ գարունն էր հյուր եկել բնությանը: Այգում ու անտառներում քաղցրահնչյուն երգում էին թռչունները: Արևը իր ջերմ ժպիտով ողջունում էր նորաբաց բողբոջներին: Բնությունը զարթոնք էր ապրում: Ծեր այգեպանն իր այգում մի փոքրիկ եղևնի տնկեց՝ հազիվ մեկ եղևնի: Եղևնին նման էր կանաչ հանդերձ հագած, շփոթված երեխայի: Արևի շողերը հազիվ էին հասնում նրան: Մի մեծ, հզոր բարդի իր ճյուղերով փակել էր արեվի ճանապարհը: Եղևնին տխրում էր արևի կարոտից: Նա բարձրահասակ բարդու ստվերի տակ իրեն զգում էր խեղճ ու անօգնական:
Մի օր էլ փոքրիկ եղևնին չդիմացավ ու սկսեց բարձրաձայն արտասվել: Հպարտ բարդին լսեց նրա լացի ձայնը ու հարցրեց.
-Ինչո՞ւ ես լաց լինում, այգեպանը լացկաններին չի սիրում:
-Ես լացկան չեմ, բայց արևի շողերը ինձ չեն հասնում եվ ես վախենում եմ, որ միշտ փոքրիկ կմնամ: Իսկ ես այնքա ՜ն եմ ուզում մեծանալ, գեղեցիկ ծառ դառնալ,-ասաց փոքրիկ եղևնին:
Բարդին արհամարհանքով վերևից քմծիծաղ տվեց.
-Մի քեզ նայի՛ր, քո թույլ ճյուղերին: Դու չես կարող մեծանալ: Իսկ հիմա ինձ նայի՛ր: Տե՛ս, թե որքան հզոր եմ ու ուժեղ: Եվ այնքան պիտի բարձրանամ, որ ճյուղերս երկինք հասցնեմ:
Փոքրիկ եղևնին ավելի կծկվեց ու ինքնամփոփ դարձավ: Այդպես անցավ գարունը և եկավ շոգ ամառը: Բարդու սաղարթն ավելի փարթամացավ: Արևի ճառագայթները չէին կարողանում ճեղքել նրա հզոր ճյուղերը, որպեսզի հասնեն եղևնուն: Իսկ փոքրիկ եղևնին այնքա՜ն էր ուզում աճել ու մեծանալ:
Եղևնին կրկին սկսեց կամացուկ հեծկլտալ: Անպատկառ բարդին շրջվեց և գոռաց նրա վրա.
-Ի՞նչ ես նորից նվնվում:
Եղևնին լացակումած շշնջաց.
-Խնդրում եմ, խղճա՛ ինձ, մի քիչ բացի՛ր ճյուղերդ: Թող արևը ինձ էլ հասնի:
-Այդ էր պակաս, որ քեզ նման խղճուկի համար նեղացնեմ իմ ճյուղերին,-հոխորտաց բարդին:
Փոքրիկ եղևնին ձայնը կտրեց: Ամառն էլ անցավ ու եկավ ոսկեհեր աշունը: Բարդին աշնանային զգեստ հագավ: Նրա կանաչ-դեղին տերևները անհոգ խաղում էին իրար հետ: Բայց ահա խոր աշնան անսիրտ քամին պոկոտեց բարդու տերևներն ու ցաքուցրիվ շպրտեց դեսուդեն: Բարդին լրիվ մերկացավ ու սկսեց դողալ: Ալեհեր ձմեռն իր ցուրտ շնչով սառեցրեց ողջ բնությունը: Բարդին սարսռաց ցրտից ու նրա բնին արցունքի սառած բյուրեղներ երևացին: Բարդին նայեց փոքրիկ եղևնուն, որ դեռ կանաչ էր ու չէր մրսում:
-Խնդրում եմ, գրկի՛ր իմ բունը, թե չէ ես կմեռնեմ ցրտից,-հուսահատ աղերսեց բարդին:
-Երբ ես լալիս էի, դու ինձ չէիր օգնում: Երբ ես խնդրում էի, դու չէիր լսում իմ ձայնը: Բայց ես կօգնեմ քեզ: Չէ՞ որ մենք բոլորս մեր մայր բնության զավակներն ենք,-ասաց եղևնին:
Փոքրիկ եղևնու բարի սիրտը լցվեց խղճահարությամբ և նա իր մատղաշ, կանաչ ճյուղերով փաթաթվեց ու գրկեց բարդու սառած բունը:
Առաջադրանքներ
1 Բացատրիր ընդգծված բառերը։ հանդերձ-հագուստ, սաղարթն-տերևներ, հոխորտաց-բարկացավ, Ալեհեր-սպիտակ մազերով, սարսռաց-դողացրեց, աղերսեց-աղաչեց:
․ 2․Բնութագրի՛ր եղևնուն։ Իմ կարծիքով եղևնին շատ փոքրիկ էր բայց շատ մեծ սիրտուներ:Նա անպաշտպան էր բայց միևնույն ժամանակ իր բարության համար պարգևատրվել էր, որ ամբողջ տարվա մեջ մնա կանաչ:
3․․ Հեքիաթից դուրս գրիր բարդուն բնորոշող արտահայտությունները։ Մի մեծ, հզոր բարդի իր ճյուղերով փակել էր արեվի ճանապարհը:Բարդին արհամարհանքով վերևից քմծիծաղ տվեց. : Բարդու սաղարթն ավելի փարթամացավ: Արևի ճառագայթները չէին կարողանում ճեղքել նրա հզոր ճյուղերը, որպեսզի հասնեն եղևնուն: Բարդին աշնանային զգեստ հագավ: Նրա կանաչ-դեղին տերևները անհոգ խաղում էին իրար հետ: Բայց ահա խոր աշնան անսիրտ քամին պոկոտեց բարդու տերևներն ու ցաքուցրիվ շպրտեց դեսուդեն: Բարդին լրիվ մերկացավ ու սկսեց դողալ:
4․ Տեքստից առանձնացրու բառակապակցությունները և դրանից երեքը գործածիր նախադասություններում։Զմրուխտ գարունն, քաղցրահնչյուն երգում, ջերմ ժպիտ: Սարերում զմրուխտ գարուն է: Սոխակը քաղցրահնձյուն երգում է:Ամեն առավոտ տատիկս երազում է տեսնել իմ ջերմ ժպիտը:
4․ Նշված նախադասությունից դուրս գրիր հատկանիշ ցույց տվող բառերը։
Փոքրիկ եղևնու բարի սիրտը լցվեց խղճահարությամբ և նա իր մատղաշ, կանաչ ճյուղերով փաթաթվեց ու գրկեց բարդու սառած բունը:
Փոքրիկ, բարի, մատղաշ, կանաչ, սառած:
5․ Հեքիաթից դուրս գրիր մեկական պատմողական և հարցական նախադասություն։
Այգում ու անտառներում քաղցրահնչյուն երգում էին թռչունները:
-Ինչո՞ւ ես լաց լինում, այգեպանը լացկաններին չի սիրում:
6․ Համառոտիր նախադասությունները՝ թողնելով միայն գլխավոր անդամները։
Այգում ու անտառներում քաղցրահնչյուն երգում էին թռչունները:Թռչունները երգում էին:
Արևը իր ջերմ ժպիտով ողջունում էր նորաբաց բողբոջներին:Արևը ողջունում էր:
Բայց ահա խոր աշնան անսիրտ քամին պոկոտեց բարդու տերևներն ու ցաքուցրիվ շպրտեց դեսուդեն:Քամին պոկոտեց տերևները:
Մի ծառ կանգնած էր այգում: Արևի շողերն ընկնում էին նրա վրա, քամին թեթև վազվզում էր ճյուղերի միջով, իսկ տերևները շշնջում էին. «Ցանկություն, ցանկություն, ցանկությու՜ն պահիր»:
Ծառը սովորական չէր, կախարդական էր: Ով կանգներ ծառի տակ ու ցանկություն պահեր, նրա ցանկությունը կկատարվեր:
Ծառի կողքին մի տնակ կար: Տնակում մի գիրուկ ծերուկ էր ապրում: Նրա անունը Ուիլիամ Քեդոգան Սմիթ էր: Նա օճառ էր վաճառում գյուղի խանութում և չէր սիրում փոքրիկ տղաներին ու աղջիկներին:
Մի օր նա կանգնեց կախարդականծառի տակ ու ասաց.
-Ուզում եմ, որ մեր թաղում ապրող բոլոր աղջիկներն ու տղաները հայտնվեն Լուսնի վրա:
Հենց նա այս բառերն ասում է, բոլոր տղաներն ու աղջիկները հայտնվում են Լուսնի վրա:
Այնտեղ ցուրտ էր ու տխուր, փոքրիկները սկսում են լաց լինել: Բայց նրանք այնքան հեռու էին, որ մայրիկները չէին կարող լսել նրանց ձայները:
Հենց որ երեխաները հայտնվում են Լուսնի վրա, ծառի վրայի բոլոր թռչունները էլ չեն երգում:
Իսկ մի կեռնեխ նայում է պարոն Սմիթին ու ասում.
_Ես ուզում, եմ, որ բոլոր երեխաները նորից վերադառնան:
Պարոն Քեդոգան Սմիթն ասում է.
_Ուզում եմ, որ Լուսնի վրա հայտնվեն: Իսկ կեռնեխը` «Ուզում եմ, որ վերադառնան»:
Երեխաները գնալով ավելի ու ավելի են շփոթվում, չեն հասկանում, թե որտեղ են` Երկրի՞, թե՞ Լուսնի վրա:
Պարոն Սմիթը ոտքը խփեց գետնին ու ասաց. «Ուզում եմ… », բայց չհասցրեց շարունակել, որովհետև կեռնեխը շատ արագ ասաց. «Ուզում եմ, որ պարոն Սմիթը բարի դառնա»:
Եվ պարոն Սմիթը, ով հենց նոր պատրաստվում էր ասել. «Ուզում եմ, որ բոլոր երեխաները հայտնվեն Լուսնի վրա», հանկարծ միտքը փոխեց, քորեց գլուխն ու ասաց.
_Ուզում եմ, որ բոլոր երեխաները կեսօրին գան ինձ հյուր` թեյ խմելու, մենք թխվածք կուտենք ու նարնջի հյութ ու լիմոնադ կխմենք: Իսկ ես այլևս օճառ չեմ վաճառի, փոխարենը հրուշակեղենի խանութ կբացեմ, թող բոլորն ինձ Ուիլիամ Քեդոգան Սմիթի փոխարեն պարզապես Բիլ Սմիթ ասեն: Հեյ-հո՜, հեյ-հո՜:
Նա երեք անգամ գլուխկոնծի տվեց, իսկ ծառի վրայի թռչունները նորից սկսեցին երգել:
Արևը շողում էր, քամին կամացուկ վազվզում էր ծառի ճյուղերի մեջ, իսկ տերևները շշնջում էին. «Ցանկություն, ցանկություն, ցանկությու՜ն պահիր»:
Առաջադրանք
«Ցանկություն, ցանկություն, ցանկությու՜ն պահիր»:
-Ուզում եմ, որ մեր թաղում ապրող բոլոր աղջիկներն ու տղաները հայտնվեն Լուսնի վրա:
_Ես ուզում, եմ, որ բոլոր երեխաները նորից վերադառնան:
_Ուզում եմ, որ Լուսնի վրա հայտնվեն: Իսկ կեռնեխը` «Ուզում եմ, որ վերադառնան»:
_Ուզում եմ, որ բոլոր երեխաները կեսօրին գան ինձ հյուր` թեյ խմելու, մենք թխվածք կուտենք ու նարնջի հյութ ու լիմոնադ կխմենք:
«Ցանկություն, ցանկություն, ցանկությու՜ն պահիր»:
