Category: Անգլերեն

Mother’s Day, holiday in honour of mothers that is celebrated in countries throughout the world. In its modern form the holiday originated in the United States, where it is observed on the second Sunday in May. Many other countries also celebrate the holiday on this date, while some mark the observance at other times of the year. During the Middle Ages the custom developed of allowing those who had moved away to visit their home parishes and their mothers on Laetare Sunday, the fourth Sunday of Lent. This became Mothering Sunday in Britain, where it continued into modern times, although it has largely been replaced by Mother’s Day.

Մայրերի օր, մայրերի պատվին տոն, որը նշվում է աշխարհի երկրներում: Իր ժամանակակից տեսքով տոնը ծագել է Միացյալ Նահանգներում, որտեղ այն դիտվում է մայիսի երկրորդ կիրակի օրը: Շատ այլ երկրներ նույնպես տոնը նշում են այս ամսաթվով, մինչդեռ ոմանք նշում են տոնը տարվա այլ ժամանակներում: Միջնադարում սովորություն է առաջացել թույլ տալ նրանց, ովքեր հեռացել էին, այցելել իրենց հայրական ծխերը և իրենց մայրերին Լաետարի կիրակի օրը, Մեծ պահքի չորրորդ կիրակի օրը: Սա դարձավ Մայրության կիրակի Բրիտանիայում, որտեղ այն շարունակվեց մինչև նոր ժամանակներ, չնայած այն հիմնականում փոխարինվել է Մայրերի օրով:

Ivan Aivazovsky  Հովհաննես Այվազյան

Ivan Konstantinovich Aivazovsky was born on the 29th of July,1817. He was a Romantic painter who is considered one of the greatest masters of marine art. Baptized as Hovhannes Aivazian, he was born into an Armenian family in the Black sea port of Feodosia in Crimea.

He studied at the Imperial Academy of Arts in Saint Peterburg. Aivazovsky traveled to Europe and lived briefly in Italy  in the early 1840s. Then he returned to Russia and was appointed the main painter of the Russian Navy. Aivazovsky had close ties with the military and political elite of the Russian Empire.He was sponsored by the state.The saying “worthy of Aivazovsky’s brush”, popularized by Anton Chekhov, was used in Russia for describing something lovely. He remains highly popular in Russia in the 21st century.

Aivazovsky was also popular outside Russian Empire. He held numerous solo Exhibitions in Europe and the United States. He created around 6,000 paintings in his 60s. He depicted seascapes, battle scenes, Armenian themes and portraiture. Most of Aivazovsky’s works are kept in Russian, Ukrainian and Armenian museums as well as private collections.

Իվան Կոնստանտինովիչ Այվազովսկին ծնվել է հուլիսի 29-ին, 1817թ: Նա ռոմանտիկ նկարիչ էր, ով համարվում էր ծովային արվեստի մեծագույն վարպետներից մեկը: Մկրտվել է որպես Հովհաննես Այվազյան: Ծնվել է Սև ծովի Ֆեոդոսիա նավահանգստում գտնվող հայ ընտանիքում: 

Սովորել է Սանկտ Պետերբուրգի կայսերական արվեստի ակադեմիայում: Այվազովսկին ւկհդսմճանապարհորդել է Եվրոպա և 1840-ականների սկզբին կարճ ժամանակով ապրել է Իտալիայում: Դրանից հետո նա վերադարձել է Ռուսաստան և նշանակվել Ռուսաստանի ռազմածովային ուժերի գլխավոր նկարիչ: Այվազովսկին սերտ կապեր է ունեցել Ռուսաստանի կայսրության ռազմական ու քաղաքական վերնախավի հետ: Նա հովանավորվում էր պետության կողմից: Անտոն Չեխովի կողմից հանրահռչակված «Այվազովսկու վրձնին արժանի» ասացվածքն օգտագործվել է Ռուսաստանում ինչ-որ գեղեցիկ բան նկարագրելու համար: Նա շարունակում է մեծ ժողովրդականություն վայելել Ռուսաստանում​՝ 21-րդ դարում: 

Այվազովսկին սիրված էր նաև Ռուսական կայսրության սահմաններից դուրս: Նա բազմաթիվ անհատական ցուցահանդեսներ է անցկացրել Եվրոպայում և Միացյալ Նահանգներում: Գրեթե 60-ամյա կարիերայի ընթացքում նա ստեղծել է շուրջ 6000 նկար: Նա պատկերել է ծովանկարներ, մարտական տեսարաններ, հայկական թեմաներ և դիմանկարներ: Այվազովսկու աշխատանքների մեծ մասը պահվում են Ռուսաստանի, Ուկրաինայի և Հայաստանի թանգարաններում, ինչպես նաև մասնավոր հավաքածուներում:

Thousands of people have been displaced by the recent war over Nagorno-Karabakh. Five displaced Armenians tell their stories to Tom Mutch and Avetis Harutyunyan.

Հազարավոր մարդիկ տեղահանվել են Լեռնային Ղարաբաղի շուրջ վերջին պատերազմի պատճառով: Տեղահանված հինգ հայեր պատմում են Թոմ Մութչին և Ավետիս Հարությունյանին:

On 27 September, one of the world’s most bitter conflicts erupted into a full-scale war. Armenia and Azerbaijan fought for six brutal weeks over the disputed region of Nagorno-Karabkah, which is internationally recognised as Azerbaijani territory but traditionally populated by a majority of ethnic Armenians.

Սեպտեմբերի 27-ին աշխարհի ամենադառը հակամարտություններից մեկը վերաճեց լայնամասշտաբ պատերազմի: Հայաստանն ու Ադրբեջանը վեց դաժան շաբաթ պայքարում էին վիճահարույց Լեռնային Ղարաբաղի տարածաշրջանի շուրջ, որը միջազգայնորեն ճանաչված է որպես Ադրբեջանի տարածք, բայց ավանդաբար բնակեցված էթնիկ հայերի մեծամասնությամբ:

The war ended on 10 November, after Russia brokered a ceasefire. Under this deal, Armenia has handed over seven areas in a buffer zone that surround Karabakh, and Azerbaijan has kept the territories it recaptured. Russian peacekeepers now protect the road that connects Nagorno-Karabkah to Armenia.

Պատերազմն ավարտվեց նոյեմբերի 10-ին, այն բանից հետո, երբ Ռուսաստանը միջնորդեց հրադադարի ռեժիմը: Այս գործարքի համաձայն, Հայաստանը յոթ տարածք է հանձնել Ղարաբաղը շրջապատող բուֆերային գոտում, իսկ Ադրբեջանը պահել է իր հետ գրաված տարածքները: Ռուս խաղաղապահներն այժմ պաշտպանում են Լեռնային Ղարաբաղը Հայաստանին կապող ճանապարհը:

For nearly a century, the two communities lived in relative peace. But as the Soviet Union collapsed in the early 1990s, the dispute descended into ethnic conflict. Armenia eventually won the war. 250,000 ethnic Armenians fled reprisals in Azerbaijan and up to 700,000 Azerbaijanis fled, or were forcibly expelled from territories in and around Nagorno-Karabakh.

Մոտ մեկ դար երկու համայնքներն ապրում էին համեմատաբար խաղաղ: Բայց երբ Սովետական Միությունը փլուզվեց 1990-ականների սկզբին, վեճը վերածվեց էթնիկական բախումների: Ի վերջո, Հայաստանը շահեց պատերազմը: 250,000 էթնիկ հայ փախավ վրեժխնդրությունից Ադրբեջանում և մինչև 700,000 ադրբեջանցի փախավ, կամ բռնությամբ վտարվեց Լեռնային արաբաղի և դրա հարակից տարածքներից:

A ceasefire was signed in 1994. It was punctuated by sporadic escalation. But in 2020, Azerbaijan attacked seriously and won the war, in part due to backing by Turkey. Up to 90,000 ethnic Armenians were forced to flee their homes. Many are now housed in refugee camps in Armenian cities such as Yerevan, Gyumri and Goris. Local authorities say that up to 25,000 have returned since the end of the fighting.

1994-ին կնքվեց զինադադար: Այն կետադրվում էր պարբերական սրացմամբ: Բայց 2020-ին Ադրբեջանը լրջորեն հարձակվեց և հաղթեց պատերազմում, մասամբ Թուրքիայի աջակցությամբ: Մինչև 90,000 էթնիկ հայեր ստիպված էին լքել իրենց տները: Այժմ շատերը տեղավորված են փախստականների ճամբարներում ՝ Հայաստանի քաղաքներում, ինչպիսիք են Երևանը, Գյումրին և Գորիսը: Տեղի իշխանությունները ասում են, որ մարտերի ավարտից ի վեր վերադարձել է մինչև 25,000 մարդ:

•