Փոքրիկ Արտաշեսը

Ուշադիր կարդա՛ և ինքդ վերնագրի’ր: Միամիտ Արտաշեսը                                                        Հ. Թումանյան    

Փոքրիկ Արտաշեսը շվշվացնելով գնում էր ձորով: Հանկարծ լսեց, որ մի ուրիշն էլ է շվացնում. Հենց իմացավ ընկերն է, կանգնեց, ձայն տվավ.

-Վահա’ն, դո՞ւ ես:

-Ե՜ս…

-Ադա՜, մեր հորրթն ո՞ւր գնաց, տեսա՞ր:

-Սա՜ր…

-Հանա՞ք ես անում, ինչ է:

-Չէ՜…

-Վա՜յ, էդ հո գելը կուտի:

-Ուտի՜ …

Արտաշեսը լալով վազեց տուն, տեսավ` հո՛րթն էլ է տանը, Վահա՛նն էլ:

Փորձի’ր շարունակել  երկխոսությունը: Չմոռանա’ս ճիշտ կետադրել:

-Վա՛յ էդ գելը բա ու՞ր գնաց:

-Գնա՜ց …

-Կերավ, գնաց, կորա՜վ:

-Կորա՜վ…

Առաջադրանքներ

1.Ո՞ւմ կամ ինչի՞ էր հանդիպել փոքրիկ Արտաշեսը: Փոքրիկ Արտաշեսը հանդիպեց իր ձայնի արձագանքին:

2. Ըստ այս պատմության, որտեղի՞ց էին հայտնվում ձայները: Քանի որ Արտաշեսը ձորում էր և այնտեղ բաց տարածություն էր, դրա համար նրա ձայնը արձագանքում էր:

3.   Քո կարծիքով որտե՞ղ են ապրում արձագանքները և ինչի՞ համար են դրանք: Իմ կարծիքով արձագանքները ապրում են բաց տարածություններում: Երբ բարձր գոռում ես բաց տարածության մեջ, քո ձայնը արձագանքում է:

4. Թումանյանական ո՞ր հեքիաթին է նման այս պատումը: Նշի՛ր։ Այս պատումը հիշեցնում է Խելոքն ու հիմարը հեքիաթին: