Բարև ձեզ ես Սոֆի Օհանյանը եմ։Ես ապրում եմ Փարաքարում ։Իմ նախնիները նույն պես ապրել են Փարաքարում։Փարաքար գյուղը Հայաստանի Արմավիրի մարզում է գտնվում և Վաղարշապատի տարածաշրջանում։Պեղումների ժամանակ Փարաքար գյուղից 1, 5կմ հեռավորության հյուսիս բլարաշարի վրա հայտնաբերվել են Աշտարակ — մեհյանի ավերակներ, որի մուտքի մոտ գտնվել է արամեական արձանագրության բեկորներ, որը վկայում է, որ այն կառուցել է Արտաշես I ՝ մ․ թ․ ա․ 189-161 թթ․ համայնքում կառուցվաց է Սուրբ Հարություն և սուրբ Մարյամ եկեղեցիները ։Փարաքարը հանդիսանում է Արարատյան դաշտի հնագույն բնակավայրերից մեկը ։Գյուղը անվանել են Փարաքար, որովհետև այստեղ փողաբեր քար ենք ունեցել , դրա համար էլ կոչվել է փարա-քար՝ փող բերող քար։Համայնքի տարածքով անցնում են Երևան-զվարթնոց օդանավակայան, Երևան-Էջմիածին-Արմավիր և Երևան-մերձավան տեղական նշանակության ճանապարները։Այժմ համայնքն ունի երկու միջնակարգ և մեկ հիմնական դպրոց։Համայնքում գործում է երկու մանկապարտեզ, արվեստի դպրոց, սպորտի դպրոց։Նաև ունենք երկու բուժ․ ամբուլատորիա։Փարաքարից իմ դպրոց տևում է 17ր․ պարաքարում ապրում են հայեր, եզդիներ, սիրիայից գաղթած հայեր։Այստեղ բնաքչությունը շատ մեծ է հասնում է մոտ 9000-ի մենք ունենք մեծ հարևանություն։Մենք կարծես մի մեծ ընտանիք լինենք։ Կարծում եմ ,որ հարևան ունենալը հրաշալի է։ Ես սիրում եմ իմ Փարաքարը։
Ինձ դուր է գալիս կապանի բարբառը , որովհետև տատիկս շատ զվարճալի է խոսում այդ բարբառով։
Լըհանդի – հենց այնպես
Հունց ը՞ս – ո՞նց ես
Հինչ ըս անու՞մ – ի՞նչ ես անում
Հաց ը՞ս օտում – ճա՞շ ես ուտում
Օզում ըմ քինիմ տոն – ուզում եմ գնալ տուն
Տեռտակ-մեռտակ խոսե մա – դատարկ բաներ մի խոսիր
Տի պեներ մա ասե – նման բաներ մի ասա
Յոլայ ըք քինում – գոյատևում ենք
Ըռհաթի – ձագար
Եր կաց, քինի հաց պեր – վեր կաց, գնա հաց բեր
Բոլ-բոլ կեր, վըր քըշտանաս – բավականաչափ կեր, որ կշտանաս
Քինի փիչին քըշտեն նստե, թըքաց – գնա, վառարանի կողքին նստիր, տաքացիր
Եկ, տըսնամ՝ հի՞նչ ա տըռած – արի, տեսնեմ՝ ի՞նչ է պատահել
Սա եկա, կըտաս ուրան – սա վերցրու, կտաս նրան
Տու մին-մին լսե մըզ, մին-մին դյուզ պեներ ըք ասում – Դու մեկ-մեկ լսիր մեզ, մեկ-մեկ ճիշտ բաներ ենք ասում
Ակուշկան պեց ըրա, պատա տոնը օդափոխվե – Պատուհանը բաց արա, տունը մի քիչ օդափոխվի
Եվ, վերջապես, բոլորի ամենասիրելի արտահայտությունը՝
Տա լա տի լա, տա լա լա լա – դա այդպես էր, այդպես էլ կա
